Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał dziś (13 lutego 205 r.) wyrok w polskiej sprawie C-472/23 dotyczącej sankcji kredytu darmowego (SKD). TS (UE) w ww. wyroku odpowiadał na następujące pytania polskiego sądu:
- Czy błędne podanie rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania (RRSO) w umowie kredytowej automatycznie uzasadnia zastosowanie sankcji kredytu darmowego?
- Czy warunki zmiany opłat w umowie kredytowej muszą być precyzyjnie określone, aby spełniały wymogi prawa UE?
- Czy polska regulacja, przewidująca surową sankcję niezależnie od stopnia naruszenia, jest zgodna z unijną zasadą proporcjonalności?
Odpowiadając na pytania prawne TS (UE) wskazał, że jeżeli wartość RRSO została zawyżona i rodzi to negatywne skutki dla konsumenta, to można to traktować jako naruszenie obowiązków informacyjnych i w konsekwencji prowadzić do zastosowania sankcji kredytu darmowego. Umowa powinna opisywać w sposób jasny i zrozumiały warunki zmiany opłat związanych z jej wykonaniem. Z kolei przepisy unijne nie stoją na przeszkodzie powoływania się przez konsumenta na sankcję kredytu darmowego – rozwiązania przewidziane polskim prawem nie stanowią naruszenia zasady proporcjonalności.
Wyrok, o którym mowa powyżej wzmacnia ochronę konsumentów w relacjach z bankami i innymi instytucjami kredytowymi, które mogą być objęte sankcja kredytu darmowego.
